bażanty.pl

Olśniak Sclatera - Lophophorus sclateri.

Olśniak Sclatera, zwany też czasem białosterny-zamieszkuje północno- wschodnią Brimę, Asam, Junnan oraz południowo- wschodni Tybet. Areał jego występowania liczy sobie zaledwie 93.000 km2.
Żyje w górach na wysokości 4300-4500m n.p.m.
Gatunek ten jest endemicznym mieszkańcem wschodnich Himalajów.
Zamieszkuje lasy rododendrowe , dębowe i iglasty las, obszary bambusowe , obszary porośnięte jałowcami , otwarte trawiaste tereny i polany leśne, a także występuje na skalistych stromych zboczach z których schodzi w zimę do wysokości 2000 m.n.p.m .
W trakcie okresu lęgowego, ptak ten łączy się w pary, a w okresie zimowym w niewielkie stada

Rozmiar ciała tego olśniaka waha się w granicach 63 -68 cm.
Wyglądem i ciężarem ciała, jest podobny do swoich poprzedników. Występuje w dwóch podgatunkach L. s. sclateri i L s. orientalis , różniących się nieznacznie upierzeniem.
Na głowie ma lekko skędzierzawione, niebiesko- zielone piórka ze złoto- purpurowym połyskiem, brak jest u niego takiego czubka jak u innych olśniaków. Wokół oczu występują szerokie, nieopierzone obwódki niebieskiej barwy. Skrzydła zielone połyskujące purpurowo. Spód ciała czarny, boki są zielone. Pióra nadogonowe oraz ogon białe. Na spodniej stronie ogona poprzeczny, szeroki, rdzawo- brązowy pas.
Kura podobna do kury olśniaka himalajskiego lecz z nieco ciemniejszą szyją i z czarnym ogonem w biało- żółte, poprzeczne prążki. Różni się też po przez mniej obszerne białe gardło oraz brak czubka na głowie.
Gatunek tego bażanta przywieziono do Europy lecz efekty hodowlane jego były nikłe. Olśniak Sclatera jest bardzo rzadki w przyrodzie i również bażant ten jest wpisany do Czerwonej Księgi jako gatunek zagrożony wyginięciem.
Wymagania pokarmowe są takie same jak olśniaka himalajskiego. Główną dietę tego ptaka stanowią zielone części roślin, robaki jak i owoce leśne i korzonki.
Samiec i samica są tak samo ubarwione jako mlode,z tym że samczyk jest znacznie ciemniejszy od samiczki.
Gatunek nie osiągalny w naszych hodowlach. Szacuje się że populacja tego ptaka w warunkach naturalnych waha się w granicach między 2.500 do 10.000 sztuk, nie jest to jednak dokładnie sprawdzone. Do zmniejszenia jego populacji przyczyniły się polowania tubylców jak i pozyskiwanie jego piór na ozdoby oraz degradacja środowiska.