USZAK BIAŁY
Crossoptilon crossoptilon

Uszak biały- inaczej Tybetański, jest to gatunek bażanta u którego wyróżniamy pięć form podgatunku: (C.c.crossoptilon,C.c.dolani,C.c.harmani,C.c.drouyni,C.c.lichiangense.).
W naturze ptaki te osiągają długość ok.90-95cm. Występują w wysokogórskich rejonach- nawet powyżej 4000m.n.p.m. w Tybecie.
Wszystkie podgatunki mają czarne ciemię, twarz nagą koloru czerwonego oraz białe kosmyki piór po bokach głowy niczym uszy, od czego wywodzi się nazwa „uszak”.
U dwóch podgatunków kosmyki te są krótsze i nie wyrastają ponad głowę. Nogi czerwone, dziób masywny koloru rogowego, ogon wachlarzowaty spłaszczony bocznie. Zabarwienie ogona u tych ptaków ma kolor granatowo-czarny - połyskujący zielenią. Pióra pokrywowe ptaka mają kolor biały u podgatunku Crossoptilon c. drouyni, podgatunek Crossoptilon c crossoptilon ma skrzydła brązowe, a pozostałe pióra pokrywowe kolory srebrno-białe do szaro-białych. Crossoptilon c .harmani- ma pióra na skrzydłach koloru jasno- niebieskiego.
Samce i samice są ubarwione jednakowo, samice są jednak mniejsze, mają mniejszą głowę i małe lub w ogóle nie mają ostróg.
Uszaki białe występują w górzystych, zalesionych rejonach od 3000 do nawet 5000m.n.p.m. zasiedlając rzadkie lasy z gęstym podszyciem. Są to ptaki monogamiczne, kogut w okresie godowym chodzi za swoją wybranką z rozłożonym ogonem i skrzydłem od strony swojej partnerki. Do kopulacji dochodzi przeważnie (jak wynika z obserwacji moich ptaków) wczesnym rankiem i koło południa, rzadziej wieczorem. Samica gniazdo zakłada przeważnie w gęstych zaroślach, czasem pod pniem drzewa. Jest to płytkie zagłębienie w ziemi wyścielone liśćmi i igliwiem. Samica znosi w nim od 4-8 jaj koloru jasnoszarego do jasnobrązowego, czasami nakrapiane ciemnobrązowymi plamkami, które następnie sama wysiaduje przez okres ok.24-26 dni.
Po tym okresie lęgną się młode pisklęta i przebywają ze swoimi rodzicami aż do jesieni. Jesienią uszaki grupują się w niewielkie rodzinne stada.
W poszukiwaniu pokarmu ptaki przekopują ziemię swoimi mocnymi dziobami, potrafią dziobem przesuwać nawet sporej wielkości kamienie. Kopiąc wygrzebują kłącza, korzonki, cebulki, nasiona, larwy i poczwarki owadów. Dietę swoją urozmaicają również owocami i jagodami różnych krzewów oraz zieleniną.

W chowie wolierowym dietę ich wzbogacamy różnymi nasionami zbóż (pszenica, owies, kukurydza, słonecznik, konopie itp.) owocami oraz warzywami. Podajemy im też mieszanki mineralne z witaminami oraz gryt.
Pisklęta uszaków po wykluciu się karmimy mieszanką paszową dla kurcząt domowych, zwiększając stopniowo według wzrostu ilość zieleniny i ziarna zbóż.
Z pośród wszystkich gatunków uszaków, jest to najrzadziej hodowany gatunek uszaków w niewoli. Spowodowane jest to z pewnością małym pogłowiem tego gatunku w naszym kraju jak i ceną.
Zachęcam jednak wszystkich hodowców, którzy mogą sobie na to pozwolić do nabycia tego pięknego gatunku.